Czym wykończyć poddasze użytkowe?
Planując zagospodarowanie poddasza, należy zastanowić się, jakich użyć materiałów do budowy ścian działowych. Wybór musi uwzględniać przede wszystkim stopień wytrzymałości stropu. Decyzja o postawieniu ścian murowanych pociąga za sobą konieczność wzmocnienia stropu, co automatycznie podraża inwestycję. Jednak najczęściej ściany działowe poddasza wykonuje się w zabudowie lekkiej szkieletowej. Prace wykończeniowe można rozpocząć dopiero po ułożeniu wszystkich instalacji wewnętrznych, odpowiednim zaizolowaniu termicznym, akustycznym i przeciwwilgociowym poddasza, wykonaniu pokrycia dachowego.
Stelaż może być zbudowany z drewna lub z profili stalowych. Rozstaw tworzących go profili słupkowych może wynosić 30, 40 lub 60 cm - odległości zależą od wskazówek producenta systemu. Konstrukcję obustronnie obudowuje się materiałem wykończeniowym, a wewnętrzną przestrzeń wypełnia wełną mineralną, izolującą termicznie i akustycznie, oraz prowadzi się w niej instalacje.
Do materiałów, którymi obkłada się ściany i połacie dachu, należą:
- płyty gipsowo-kartonowe – są zdecydowanie najpopularniejsze; są materiałem niepalnym; lekkie, o gładkich powierzchniach; mogą mieć podwyższone właściwości izolacji akustycznej; stosuje się je zarówno do wykańczania ścian, jak i sufitów; składają się z rdzenia gipsowego (wykonanego z odpowiednio modyfikowanego surowca) obustronnie obłożonego okładziną z wielowarstwowego kartonu, którego zadaniem jest przejmowanie naprężeń rozciągających; powierzchnia kartonowa nie wymaga dodatkowych zabiegów przygotowujących do ostatecznego wykończenia (nałożenia farby, tapety, płytek itp.); można z nich wykonywać atrakcyjne łuki i zaokrąglenia – najlepiej nadają się do tego płyty cienkie, o gr. 6,5 mm;
przy wykańczaniu poddaszy stosowane są m.in.:
- płyty standardowe oferowane są w grubościach 9,5 mm, 12,5 mm, 15 mm, mają długość 2 lub 3 m oraz szerokość 1,2-1,25 m, wykonuje się z nich zabudowę konstrukcji ściennej i sufitowej pomieszczeń nie narażonych na wysoki poziom wilgotności względnej - mają niezbyt wysoką odporność na wilgoć (zawsze poniżej 70%);
- płyty o zwiększonej odporności na obciążenia – wyróżnia je grubość – nawet 25 mm; znakomicie sprawdzają się jako podstawa pod ciężkie wykończenie (płytki ceramiczne, kamień itp.);
- płyty wodoodporne – impregnowane, o gr. 12,5 mm; przeznaczone do pomieszczeń o wysokim poziomie wilgotności względnej – do 85% (np. łazienki, kuchnie); posiadają rdzeń z gipsu wzbogaconego w specjalne dodatki hydrofobowe; aby skutecznie opierały się wilgoci, powinny być wykończone wodoodpornym materiałem, np. glazurą na kleju wodoodpornym lub takąż tapetą; mają charakterystyczną zieloną barwę;
- płyty ognioodporne – mają dodatek włókna szklanego, standardowa grubość 12,5 mm; mogą być stosowane jako osłona ognioodporna w pomieszczeniach o wilgotności cały czas pozostającej poniżej 70%; popularne przy wykonywaniu zabudowy poddaszy;
- płyty ognioodporne o podwyższonej odporności na wilgoć – łączą zalety płyt ognio- i wodoodpornych – w rdzeniu znajdują się zarówno środki hydrofobowej, jak i włókna szklane; popularne do wykańczania łazienek na poddaszach;
- płyty renowacyjne – elastyczne, o gr. 6,5 mm, przeznaczone do pokrywania ścian i sufitów w pomieszczeniach, gdzie wilgotność względna nie przekracza 70%; znakomicie nadaje się do wykonywania krzywizn o małych promieniach;
- płyty podłogowe – mają grubość 12,5 mm i dużej wytrzymałości na ściskanie – rdzeń wzmocniony włóknem szklanym, a obudowa z bardzo wytrzymałego kartonu, o krawędzi równej, pozbawionej spłaszczenia; do stosowania jako podkład pod parkiet, płytki, pokrycia dywanowe itp.; tłumią odgłos kroków;
- płyty włókno-celulozowe – cechuje je jednorodna struktura, posiadają rdzeń z włókien celulozowych nadający stabilność i wytrzymałość, są impregnowane środkami hydrofobowymi; charakteryzują się wysoką dźwiękochłonnością oraz wytrzymałością mechaniczną; łączą cechy płyt ognioodpornych, przeciwwilgociowych i budowlanych – mają więc uniwersalne zastosowanie; są lekkie; mogą być mocowane klamrami, wkrętami czy gwoździami nawet w odległości 1 cm od krawędzi bez ryzyka uszkodzenia płyty; wykorzystywane są jako okładziny ścian i sufitów, jako podkłady pod posadzki; są stabilnym, niezapalnym i wiatroszczelnym podkładem pod panele czy boazerie; oferowane są w różnych wymiarach i grubościach;
- drewno – ciepłe w dotyku, ma właściwości wytłumiające dźwięki; można nim wykończyć wszystkie płaszczyzny lub tylko wyodrębnić i podkreślić najbardziej charakterystyczne detale, jak np. belki stropowe czy filary; okładzinę drewnianą wykonuje się z dowolnych gatunków drewna; należy pamiętać, by w pomieszczeniach o podwyższonym poziomie wilgotności względnej używać drewna odpornego na działanie wilgoci, impregnowanego;
- panele ścienne – lekkie, trwałe, estetyczne; przeznaczone do wykonania boazerii ściennych, mogą być również układane na sufitach, poprawiając izolację termiczną i akustyczną pomieszczeń; przydatne przy adaptowaniu poddaszy – znajdują zastosowanie zarówno przy wykładaniu pionów, jak i skosów;
1/ wykonane na bazie płyt MDF lub płyt wiórowych pokrytych jednostronnie folią dekoracyjną o różnorodnych kolorach i wzorach;
2/ panele z tworzyw sztucznych – dostępne w różnych długościach; do użytku wewnętrznego i zewnętrznego; cechują się wysoką odpornością na wilgoć oraz wahania temperatury – idealnie nadają się do wykańczania miejsc narażonych na działanie wilgoci; możliwość dowolnego układania w pionie, poziomie, skośnie, w cegiełkę; proste w montażu, szeroka gama i stabilność kolorów.
Opr. Edyta Drzazga
Fot. Knauf
WARSTWY – DACHY i ŚCIANY numer 4’2008, dodatek „Poddasza użytkowe i nieużytkowe” |