RuppCeramika na zabytkach
Zabytki to bezcenne dziedzictwo kultury. Ich aktualny wygląd mówi więcej o nas – współczesnych, niż o naszych przodkach. Wiele budynków w Polsce, również historycznych i sakralnych, było przez lata zaniedbywanych lub bezmyślnie dewastowanych. Nadal dużo zabytków znajduje się w złym stanie i wymaga renowacji lub kapitalnego remontu. Dotyczy to nie tylko fasady czy wnętrza, ale też konstrukcji dachowej i pokrycia dachu.
Konserwatorzy zabytków starają się zachować charakter i wygląd remontowanego budynku. Odnosi się to także do dachu : ważny jest dobór właściwego materiału (dachówka ceramiczna, łupek), rodzaj użytej dachówki (ciągniona lub tłoczona) oraz jej kolor.
Na zachodzie, południu i północy Polski tradycją było krycie dachów dachówką ceramiczną. Dachówki ceramiczne są stosowane przez konserwatorów zabytków do krycia historycznych budowli. Przemawia za tym ich jakość, piękna, naturalnie wypalona, a przede wszystkim jednolita czerwień dachówek oraz dokładność wymiarów.
GDAŃSK
Kościół św. Św. Piotra i Pawła Achat czerwień naturalna
Początek tej świątyni wiąże się nierozerwalnie z jedną z najstarszych stoczni Gdańska – z Łasztownią. Dla pracujących w niej cieśli okrętowych w XIV wieku podjęto budowę świątyni, która spłonęła już w roku 1422 w czasie ogromnego pożaru całego Starego Przedmieścia. Odbudowa, połączona z rozbudową kościoła do dzisiejszych rozmiarów, nastąpiła w latach 1425-1514. Powstała wówczas okazała świątynia z masywną wieżą, zwieńczoną charakterystycznymi, schodkowymi szczytami.
W XVI wieku, w okresie reformacji, kościół św. Ś. Piotra i Pawła przejęli Kalwini, którzy utworzyli tu swój zbór. Usunięto wtedy z wnętrza cały dotychczasowy wystrój. W czasie działań wojennych lat 1734 i 1807 kościół uległ dwukrotnie zniszczeniom. Odbudowany, służył w XIX wieku wojskom francuskim jako magazyn. W roku 1813 przywrócony został celom kulturowym, jednakże stan jego był tak tragiczny, że do końca XIX wieku trzeba było aż trzykrotnie prowadzić przy nim prace konserwatorskie.
W czasie ostatniej wojny światowej kościół uległ ponownemu zniszczeniu. Ocalały z niego tylko mury zewnętrzne, filary oraz sklepienia nawy północnej, a także zakrystia i kaplica grobowa Piotra Uphagena. Reszta, tzn. sklepienia pozostałych naw, dachy i pokrycie wieży zostały zburzone. Do odbudowy zrujnowanej świątyni przystąpiono dopiero ok. roku 1975.
STRZELNO
Kościół p.w. św. Trójcy Opal cz. naturalna
Bazylika dawnego klasztoru Norbertanek. Pierwotnie pod wezwaniem św. Anny, od 1216 p.w.św. Trójcy – ufundowana przez Piotra Dunina Włostowicza. Budowana z ciosu prawdopodobnie w latach 1124 – 1180, poświęcona w 1216 r. Przy korpusie kościoła znajdują się dwie wieże i dwie kaplice: p.w.św. Barbary i Serca Jezusowego.
Pierwotna romańska architektura bazyliki uległa daleko idącym przekształceniom przez późniejsze przebudowy gotyckie i barokowe. Przebudowa w XIII w. i w okresie baroku spowodowała, że obiekt zatracił charakter pierwotny. Po zniszczeniach w czasie wojen szwedzkich dobudowano w 1728 r. dwie wieże barokowe i fasadę zachodnią, w 1750 r. Kaplicę św. Restytuta. Przejrzysty i bardzo funkcjonalny program architektoniczny bazyliki nasycony jest intensywnością rzeźb figuralnych i ornamentalnych. Wzniesiona (etapami) na przełomie XII i XIII wieku należy do grupy budowli, które inspirowane były sztuką Europy Środkowej. Największą osobliwością tej okazałej budowli jest niesłychanie obfity wystrój rzeźbiarski, który pod wielomami względami nie ma sobie równego w Polsce. Jego głównymi elementami są dwie piaskowcowe kolumny o trzonach ozdobionych dekoracją figularną. Na kolumnie północnej są personifikacje przywar, na południowej cnót. Część figur można zidentyfikować.
Poza kolumnami , tympanonem fundacyjnym, zwiastowania i tympanonem północnego portalu zachowały się liczne relikty romańskich rzeźb i detali architektonicznych. Przodkiem barokowej dziś świątyni była budowla romańska, o czym świadczą zachowane wnętrza. Nawę główną od bocznych oddzielają słynne kolumny z XII w. , bogato zdobione ornamentami roślinnymi oraz scenami alegorycznymi. Są one jednymi z najcenniejszych okazów sztuki romańskiej w Polsce.
Podczas remontu kościoła p.w. św. Trójcy w Strzelnie decyzją konserwatora zabytków wybrano do renowacji dachówkę karpiówkę (Opal) w kolorze czerwieni naturalnej niemieckiej firmy RuppKeramik. Głównym powodem wyboru tej dachówki była jej jakość oraz kompletny system akcesoriów niezbędnych do wykończenia estetycznego i funkcjonalnego dachu.
Ze względu na dużą powierzchnię dachu, pokrycie wymieniano etapami. Prace dekarskie rozpoczęto w roku 1998 roku , a zakończono w 1999 . Efekt tych prac można już podziwiać.
Zamek w Pieskowej Skale
Achat czerwień miedziana
 W 1655 r. zamek oparł się oblężeniu Szwedów. W 1718 r. pożar zniszczył całą budowę oprócz najstarszej części zbudowanej na skale Dorotki. W 1760 r. Jan Hieronim Wielopolski odrestaurował i przebudował zamek. Jego układ pozostał niezmieniony, ale zamurowano w większości arkady w krużgankach i loggi widokowej, maszkarony i okna, zniszczono portale, kominki i freski, zatracając renesansowy charakter zamku.
Kolejne lata były dla zamku bardzo niekorzystne. W 1853 r. pod wieżą Dorotką osunęła się skała, w 1856 r. kolejny pożar zniszczył bibliotekę i wieżę zegarową. Podczas Powstania Styczniowego w 1863 r. zamek był zniszczony przez wojska zaborcze. W latach 1864-77 ówczesny właściciel Jan Mieroszewski usuwał zniszczenia, ale bez większego poszanowania dla zabytkowych elementów, niszcząc stylowe resztki dawnej świetności zamku.
W 1947 roku rozpoczęto działania zmierzające do przywrócenia zamkowi pierwotnego, renesansowego wyglądu. Odkryto krużganki , odsłonięto maszkarony, portale, fragmenty attyk, loggię widokową.
 Powyższe przykłady są niewielką częścią dokonań firmy RuppCeramika na polu renowacji zabytków. Dachówki nasze można podziwiać na takich obiektach jak : Kaplica św. Mikołaja i Kościół pw. śś. Piotra i Pawła na gdańskiej Starówce , Kościół NMP w Gdyni ; Szyb Daniłowicza w Wieliczce, Wyższe Seminarium Duchowne w Krakowie, Zamek Bierzgłowski (woj. Kuj.-pom.), Dwór Polski w Polednie k. Świecia, Sanktuarium Matki Bożej w Markowicach, Kuria Krakowska i wielu innych.
Fot. RuppCeramika
WARSTWY – DACHY i ŚCIANY 1'2002
|
