Wole oko – sztuka precyzji na dachu!
Za nami kolejne wyjątkowe szkolenie dla SUPERDEKARZY, którego tematem było praktyczne wykonanie wolego oka.
Wzięło w nim udział kilku znakomitych rzemieślników i czołowych uczestników programu SUPERDEKARZ, m.in. Marek Walczewski, Łukasz Budzyński, Mirosław Brzostowski, Cezary Gozdera, Piotr Pasternok oraz Grzegorz Modzelewski. Szkolenie odbyło się w Ośrodku Szkolenia Dekarzy w Gdańsku, w dniach 17-19.02.2016 r., a poprowadził je Marek Podeszwa, Kierownik Działu Doradztwa Technicznego Monier Braas.
 Fot. Monier Braas
Szkolenie składa się z wykładów oraz zajęć praktycznych. Obejmuje ono min. zasady prawidłowej wentylacji pokryć dachowych i omówienie normy DIN 4108, wykreślanie geometrii ściany czołowej wolego oka, długości krokwi oraz rozmierzania i montażu kontrłat i łat. Podczas zajęć praktycznych uczestnicy podzieleni na dwa zespoły układają karpiówkę Opal na wolim oku.
Na temat wolego oka i szkoleń dla SUPERDEKARZY w rozmowie z Markiem Podeszwą
Redakcja: Dlaczego wykonanie wolego oka to pokaz najwyższego kunsztu dekarskiego?
Marek Podeszwa: Wole oko jest lukarną, która historycznie pełniła funkcję doświetlenia i wentylacji poddasza. Współcześnie traktowane jest bardziej jako element dekoracyjny na dachu.
Aby wole oko spełniło pokładane w nim oczekiwania, dekarz przystępując do jego wykonania musi uwzględnić kilka bardzo ważnych z punktu konstrukcyjnego i wykonawczego czynników.
Redakcja: Jakie to czynniki decydują o powodzeniu przedsięwzięcia?
Marek Podeszwa: Po pierwsze: przed przystąpieniem do prac konstrukcyjnych dekarz uzgadnia z klientem lokalizację wolego oka na dachu, metodę wykonania wolego oka i planowaną do pokrycia wolego oka dachówkę.
Po drugie: znając oczekiwania klienta, dekarz musi zaprojektować proporcje wolego oka, tj. wysokość ściany czołowej i szerokość podstawy (dla dachówki karpiówki proporcje wysokości ściany czołowej do podstawy powinny wynosić 1 do 5 lub więcej), a co za tym idzie sposób montażu krokwi lub krążyn (wybór krążyn zamiast krokwi może podnieść koszt wykonania konstrukcji).
Po trzecie: po zamontowaniu konstrukcji dekarz musi prawidłowo zamocować kontrłaty oraz zmierzyć i zamontować łaty.
Po czwarte: przystępując do układania dachówki dekarz musi wykazać się dbałością o szczegóły, tj. prawidłowe ułożenie dachówek tak, aby uzyskać dokładne linie pionowe oraz skośne rzędów dachówek przechodzących przez wole oko.
Redakcja: Program szkolenia jest niezwykle bogaty. Czego mogą się spodziewać ci, którzy planują w nim swój udział?
Marek Podeszwa: Dekarze na szkoleniu rozpoczynają swoją przygodę z wolim okiem od wykreślania ściany czołowej wolego oka na papierze milimetrowym (wykreślają dwa typy ściany czołowej metodą tradycyjną i metodą 1/4), następnie wyznaczają długości krokwi (również dwiema metodami). Jeśli temat geometrii wolego oka zostanie wyczerpany w teorii i w rysunku, przechodzimy do zajęć praktycznych na dwóch wolich okach o proporcji 1 do 4,7 (wysokość ściany czołowej do jej podstawy). W obu przypadkach montowana jest dachówka karpiówka w układzie łuska. Jako że proporcje wolego oka są mniejsze niż zalecane, może być potrzeba docinania i szlifowania dachówek na wejściu i zejściu z wolego oka (czyli w koszach) lub na wierzchołku wolego oka. Dodatkową trudnością jest także tzw. łata zanikająca na jednym z wolich oczek, czyli rząd dachówek wychodzących z połaci na wole oko i kończący się przed wierzchołkiem. Po ustaleniu szczegółów prac na wolich okach dekarze dobierają się w dwa czteroosobowe zespoły i przystępują do prac.
Redakcja: W jaki sposób można dostać się na szkolenie, zwłaszcza przy tak dużym zainteresowaniu?
Marek Podeszwa: Zapisy na szkolenie odbywają się wyłącznie poprzez naszą stronę www.braas.pl – zakładka szkolenia, gdzie podane są terminy, regulamin i koszt szkolenia.
www.superdekarz.pl
|
