Wydarzenia i nowości Konstrukcje       Publikacje       Producenci Dachy skośne       Publikacje       Producenci Dachy płaskie       Publikacje       Producenci Pokrycia dachowe       Pokrycia ceramiczne             Publikacje             Producenci       Pokrycia cementowe             Publikacje             Producenci       Pokrycia blaszane             Publikacje             Producenci       Papy             Publikacje             Producenci       Gonty bitumiczne             Publikacje             Producenci       Łupek             Publikacje             Producenci       Płyty dachowe             Publikacje             Producenci       Inne             Publikacje             Producenci Dachy zielone       Publikacje       Producenci Dachy odwrócone       Publikacje       Producenci Okno w dachu       Publikacje       Producenci Folie dachowe       Publikacje       Producenci Ocieplenia dachów skośnych       Publikacje       Producenci Ocieplenia dachów płaskich       Publikacje       Producenci Akcesoria dachowe       Publikacje       Producenci Kominy       Publikacje       Producenci Rynny i odwodnienia       Publikacje       Producenci Ochrona odgromowa       Publikacje       Producenci Renowacja       Publikacje       Producenci Chemia budowlana       Publikacje       Producenci Maszyny i narzędzia       Publikacje       Producenci Obróbki blacharskie       Publikacje       Producenci Poddasza       Publikacje       Producenci Wentylacja dachów       Publikacje       Producenci Dom energooszczędny       Publikacje       Producenci Proekologiczne budowanie       Publikacje       Producenci Instrukcje Poradnik       Publikacje       Producenci Dylematy Inne TV Dachy Forum szkół Dla dekarzy       Z życia PSD       Szkolenia Budownictwo w statystykach BHP na budowie Rzeczoznawcy Organizacje branżowe Targi Wydawnictwa Konkursy i szkolenia Kontakt

  Strona główna
 

 

Pobierz odtwarzacz Adobe Flash Player

Dachy płaskie z izolacją wodochronną
- instrukcje techniczne dotyczące wykonania izolacji przeciwwodnych

 - Dachy płaskie z izolacją wodochronną<br />
- instrukcje techniczne dotyczące wykonania izolacji przeciwwodnych
Fot. Mapei

Minimalny dopuszczalny spadek warstwy pokryciowej stropodachu wynosi 1°; w praktyce przyjmuje się, że nie powinien on być mniejszy niż 2°. Wymagane pochylenie zawsze jest określone w projekcie dachu. Odstępstwo od tej wartości jest możliwe wyłącznie w dopuszczalnych granicach, określonych w odpowiednich tolerancjach, a także z powodu różnić w grubości stosowanych materiałów czy występowania na powierzchni pokrycia zakładów itp. wynikających z układania poszczególnych warstw materiałów.

Zdarza się, że na powierzchni nowego dachu płaskiego (na izolacji wodochronnej) widoczne są ciemniejsze powierzchnie, dochodzi do pojawienia się małych lokalnych zastoisk wody, drobnych pofałdowań lub zmarszczek oraz gromadzenia się wody na połączeniach arkuszy materiału izolacyjnego. Nie są to defekty pokrycia dachowego, nie obniżają również właściwości użytkowych dachu. Jako błędu wykonawczego nie należy też traktować ewentualnych widocznych wypływów materiału klejącego wierzchnią warstwę izolacji wodochronnej (np. wypływ materiału bitumicznego w przypadku pap bitumicznych).

Wykonanie izolacji przeciwwodnych

Klejenie

Klejenie całopowierzchniowe

Papy asfaltowe (bitumiczne) mogą być sklejane na całej powierzchni w procesie wylewania i klejenia na gorąco lub na zimno, przez nanoszenie szczotką dekarską albo przez samoprzylepne klejenie na zimno. Natomiast do mocowania membran z tworzyw sztucznych można stosować jedynie kleje i metody zgodne z literaturą producenta (instrukcją wbudowywania).

W procesie klejenia na gorąco oraz nanoszenia kleju szczotką dekarską stosuje się kleje bitumiczne, których odporność jest dopasowana do konstrukcji i nachylenia połaci dachowej (patrz 7.7. Wytycznych DAFA). Temperatura stosowania materiałów klejących powinna być ok. 100°C wyższa od temperatury topnienia danego materiału zbadanego testem pierścienia i kuli. Klej należy rozlewać przed rozwijaną rolką izolacji wodochronnej w takiej ilości, aby mieć gwarancję, że układany arkusz izolacji zostanie przyklejony na całej powierzchni.

W przypadku użycia palników dla pap termozgrzewalnych, materiały bitumiczne przeznaczone do sklejania najpierw są nadtapiane, a następnie – przez lekkie dociśnięcie – mocowane do podłoża. Jeśli natomiast wykorzystuje się szczotkę dekarską, należy po pierwsze – rozlać dużą ilość roztopionego materiału, po drugie – rozprowadzić go szczotką po całej powierzchni, a następnie rozwinąć arkusz membrany i lekko dociskając przykleić do podłoża.

Prostsza jest aplikacja materiału samoprzylepnego stosowanego na zimno. Na spodniej stronie arkusza membrany znajduje się fabrycznie naniesiona warstwa kleju. Układając tego rodzaju produkt należy ściśle przestrzegać zaleceń i instrukcji producenta.

Częściowe przyklejenie

Pod tym pojęciem należy rozumieć przyklejenie membrany do podłoża w odpowiednich fragmentach lub przyklejenie jej pasami. W pierwszym przypadku aplikuje się masę klejową w 3-4 punktach na 1 m2 powierzchni, bez względu na rozmiar arkusza. W drugim– nanosi się 3-4 pasy kleju na 1 m szerokości arkusza. Przy odpowiednio zmienionym procesie sklejania, na całej powierzchni można stosować kleje do klejenia na zimno na bazie bitumicznej lub tworzyw sztucznych, o potwierdzonej przydatności.

Środki klejące stosowane na zimno mogą być również używane do przyklejania laminowanych lub nielaminowanych sztywnych płyt piankowych, materiałów izolacyjnych w postaci zrolowanej, szkła piankowego oraz warstwy stanowiącej warstwę podkładową izolacji wodochronnej.

Zakłady pomiędzy arkuszami izolacji wodochronnej

Przy papach bitumicznych zakłady powinny wynosić min. 8 cm, a przy membranach z tworzyw sztucznych zakład rolek wzdłuż linii zgrzewania nie może być mniejszy niż 4 cm. Należy unikać podwójnych zakładów typu „T” (łączenie w jednym miejscu czterech sąsiednich arkuszy) przez np. odpowiednie przesunięcie połączeń.

Liniowe łączenie pap bitumicznych

Membrany bitumiczne, stosowane do wykonywania paroizolacji oraz izolacji wodochronnej, powinny być przyklejane gorącym bitumem lub przy pomocy palników (membrany termozgrzewalne). Ważne jest, by w przypadku izolacji wodochronnej – niezależnie od metody mocowania membran – na spoinach wyciekły nieznaczne ilości stopionego materiału klejącego. Warunkiem koniecznym do uzyskania oczekiwanych efektów jest też przestrzeganie zaleceń i instrukcji producenta danego materiału klejącego.

Liniowe łączenie membran z tworzyw sztucznych

W przypadku membran z tworzyw sztucznych o właściwościach termoplastycznych, spoina łącząca sąsiednie arkusze może być wykonana przez zgrzewanie „na zimno”, zgrzewanie z użyciem gorącego powietrza, zastosowanie odpowiednich taśm uszczelniających oraz pasów pokrywających, zgrzewanie z zastosowaniem odpowiednio wysokich częstotliwości lub z zastosowaniem klinów grzejnych (procesy fabryczne).

W przypadku membran kauczukowych, spoina łącząca sąsiednie arkusze może być wykonana za pomocą odpowiednich klejów, taśm uszczelniających oraz pasów pokrywających i przez wulkanizowanie na gorąco (łączenie na gorąco).

Jeśli natomiast mamy do czynienia z membranami kauczukowymi o właściwościach termoplastycznych, spoinę tę możemy wykonać przez zgrzewanie „na zimno” (przy zastosowaniu odpowiedniego środka chemicznego na bazie rozpuszczalnika), zgrzewanie z użyciem gorącego powietrza lub zgrzewanie z zastosowaniem klinów grzejnych (proces fabryczny).

Powierzchnie przeznaczone do połączenia muszą być wolne od zanieczyszczeń. Ponadto, na łączeniach typu „T” (trzech sąsiednich arkuszy) – z powodu możliwości powstania kapilar – konieczne jest zastosowanie odpowiednich procedur, np. fazowania membrany. Zgrzewy muszą być dodatkowo uszczelnione, jeżeli tak przewiduje instrukcja producenta.

Fabrycznie przygotowane spoiny dają dużą pewność poprawnego wykonania połączenia ze względu na zastosowanie ściśle określonych warunków technologicznych. Jeśli do wykonania spoin, łączących membranę z innymi materiałami, zastosowano rozpuszczalniki lub kleje, może nieco wydłużyć się czas wysychania.

  1. Zgrzewanie „na zimno” polega na miejscowym rozpuszczeniu materiału – przy pomocy odpowiedniego rozpuszczalnika – na łączonych ze sobą arkuszach, a następnie dociśnięciu ich na połączeniu (do czasu odparowania rozpuszczalnika). W ten sposób uzyskuje się jednorodne połączenie. Szerokość zakładu, na którym wykonywane jest połączenie, powinna wynosić ok. 3 cm. Uzyskane w ten sposób spoiny bardzo szybko osiągają odpowiednią wytrzymałość. Należy ściśle przestrzegać zaleceń i wskazań producenta danej membrany, zarówno dotyczących możliwych do wykorzystania rozpuszczalników, jak i sposobów wykonania prac.
  2. Zgrzewanie gorącym powietrzem polega na częściowym stopieniu materiału membrany w rejonie łączenia, a następnie dociśnięciu zgrzewanych arkuszy. Po ostygnięciu zgrzewu otrzymujemy jednorodne połączenie. Szerokość zgrzewów powinna wynosić ok. 2 cm.
  3. Klejenie za pomocą klejów kontaktowych – kleje kontaktowe nanosi się w warstwach o przepisowej szerokości. Po upłynięciu określonego czasu wysychania (zależnego od temperatury i warunków wietrzenia), warstwy należy ze sobą połączyć lekko naciskając. Szerokość przekrycia i sklejenia powinna wynosić ok. 5 cm. Dopuszczalne jest stosowanie wyłącznie zalecanych przez producenta klejów i środków czyszczących.
  4. Liniowe łączenie za pomocą taśm uszczelniających – membrany z tworzyw sztucznych mogą być fabrycznie wyposażone w pas uszczelniający. Jest on umieszczony w okolicy szwu i przykryty paskiem ochronnym. Pasek ten należy zerwać na miejscu budowy, po wcześniejszym ukierunkowaniu i oczyszczeniu membran. Po lekkim dociśnięciu szwy sklejają się i tym samym membrany zostają połączone. Takie samo połączenie może być uzyskane poprzez zastosowanie odpowiedniej taśmy klejącej, która połączy dwa sąsiadujące arkusze membrany. Powierzchnie styków przed ich sklejeniem należy odpowiednio oczyścić i odtłuścić. Szerokość zakładów do wykonania połączeń przy pomocy taśm klejących powinna wynosić ok. 4 cm.
  5. Wulkanizacja na gorąco – spoiny otrzymywane w wyniku zgrzewania przy pomocy gorącego powietrza są szczególnie przydatne przy prefabrykacji dużych powierzchniowo fragmentów izolacji. Nie wykazują one żadnych różnic strukturalnych i mają takie same właściwości jak materiał na powierzchniach niezgrzewanych.

Sprawdzanie przenoszenia naprężeń poziomych

Jeśli mamy do czynienia z podłożami ze stalowych blach trapezowych albo z podłożami, gdzie pod izolacją wodochronną dachu ułożono izolacje cieplne ze sztywnej pianki sztywnej, które sklejono na zimno z efektem zwiększenia mocy klejenia (bez ciężkiego zabezpieczenia pokrycia) lub też z luźno położonymi, jednowarstwowymi systemami izolacji wodochronnej z homogenicznymi membranami z tworzyw sztucznych, konieczne jest zastosowanie środków w celu przyjmowania nacisków poziomych. W takich wypadkach należy mechanicznie przytwierdzić izolację wodochronną do krawędzi dachu, połączeń elementów otwieranych, szczelin dylatacyjnych, przy pasmach świetlnych itp. Umocowania te będą skuteczne jedynie wówczas, gdy zostaną poprowadzone na poziomie izolacji wodochronnej również wzdłuż połaci pionowych lub nachylonych. Natomiast założenie lub zaklinowanie między wyżej leżące profi le brzegowe lub pod obróbki blacharskie attyk albo sklejenia nie może być uznane za umocowanie. Środki służące przyjmowaniu naprężeń poziomych nie zależą od wysokości budynku.

Zamocowanie izolacji wodochronnej do podłoża uzyskuje się za pomocą:

  • mocowania punktowego, czyli przebiegającego po linii prostej punktowego przytwierdzenia izolacji wodochronnej do konstrukcji nośnej za pomocą np. czterech odpowiednich łączników mocujących na mb;
  • mocowania liniowego, czyli układanych wzdłuż linii ciągłej taśm lub profili do mocowania izolacji wodochronnej. Taśmy metalowe można mocować trzema lub czterema łącznikami na każdy mb, a listwy zespolone – min. Siedmioma łącznikami (patrz 8.6. Wytyczne DAFA). W przypadku membran, które – aby zabezpieczyć je przed oderwaniem przez wiatr;
  • zostały mechanicznie przymocowane do konstrukcji, można zrezygnować z dodatkowego mocowania służącego przejmowaniu naprężeń poziomych (patrz 8.5. Wytyczne DAFA), o ile jakość mocowania mechanicznego i jego rozkład są odpowiednie do kontrolowania naprężeń poziomych.

Dodatkowe środki w przypadku nachylenia połaci dachowej powyżej 5% (~ 3°)

Jeśli nachylenie połaci dachowej przekracza 5% (~ 3°), trzeba przedsięwziąć dodatkowe działania w celu zapobieżenia zsuwaniu się warstw pokrycia dachu w kierunku nachylenia, zwłaszcza w sytuacji, gdy dach będzie nagrzany przez słońce. Niezbędne może być zastosowanie jednego lub jednocześnie wszystkich poniższych środków zapobiegawczych:

  • zabezpieczenie izolacji wodochronnej na górnej krawędzi (kalenica) poprzez umocowanie łącznikami o średnicy ok. 5 cm,
  • przymocowanie za pomocą taśm metalowych, ew. blach laminowanych (listew montażowych),
  • przeciągnięcie hydroizolacji przez kalenicę i zamocowanie od górnej strony,
  • stosowanie pap zgrzewanych oraz pap dachowych do dachów stromych,
  • stosowanie do warstw sklejanych stałych mas klejowych lub innych odpowiednich klejów,
  • stosowanie pap dachowych o dużej wytrzymałości na rozciąganie,
  • układanie pasm w kierunku nachylenia,
  • podział długości pap,
  • montaż wsporników (np. drewnianych) do umocowania warstw izolacji cieplnej oraz wodochronnej,
  • położenie dodatkowych listew do wbijania łączników (w przypadku, gdy nie można ich wbić w podłoże),
  • mechaniczne mocowanie w połaci np. za pomocą łączników z podkładkami,
  • montaż pokrycia w miejscach zróżnicowanych warunków z elementem przejściowym z powodu zróżnicowanych warunków: silnego ogrzania promieniami słonecznymi i działania cienia, np. połać szedowa,
  • mechaniczne mocowanie pap dachowych na górnej krawędzi.

Zabezpieczenie izolacji wodochronnej dachu przeciwko siłom ssącym wiatru

Izolację wodochronną oraz należące do niej warstwy dachu zabezpiecza się przed unoszeniem przez wiatr poprzez obciążenie, przyklejenie do podłoża lub mechaniczne zamocowanie. W celu ustalenia obciążenia wiatrem należy przestrzegać norm i przepisów krajowych. Trzeba przy tym założyć normowy współczynnik bezpieczeństwa dla izolacji wodochronnej. Niezbędne zabezpieczenia oraz sposób ich wykonania muszą być zamieszczone w projekcie oraz dokładnie opisane w specyfikacji.

W przypadku budowli o eksponowanym położeniu lub budowli o dużej wysokości, projektant powinien osobno dla każdego przypadku określić, jakie zabezpieczenia są konieczne do ochrony przed siłami wiatrowymi (ssanie wiatru). Budowle otwarte z jednej lub kilku stron, lub takie, w których dominują otwory, nie są zaliczane do budowli zamkniętych. Dla każdego typu należy przeprowadzić osobne obliczenia.

Podział połaci dachowych

Przepisy odnoszące się do obciążenia wiatrem dzielą połacie na strefy: centralne, brzegowe i narożne. Na każdą z nich działają inne obciążenia wiatrem.

W niektórych krajach obliczenia dotyczące oddziaływania wiatru na powierzchnię izolacji wodochronnej dachu mogą być uproszczone przez odpowiednie krajowe procedury, oparte na wieloletnich doświadczeniach oraz obserwacjach w tym zakresie. W efekcie są wykonywane przez producentów systemów dachowych oraz firmy produkujące łączniki dla każdego dachu indywidualnie.

Obciążenia dodatkowe

W celu zapewnienia ochrony przed odrywaniem warstw izolacyjnych, możliwe jest zastosowanie następujących materiałów balastujących:

  • żwiru o uziarnieniu 1,6-3,2 cm (por. p. 9.3.1.Wytyczne DAFA) i grubości warstwy min. 5 cm,
  • płyt chodnikowych (lub innych płytek betonowych) ułożonych na warstwie żwiru (lub specjalnych podkładkach plastikowych, umożliwiających regulację wysokości w celu zapewnienia odpowiedniego wypoziomowania nawierzchni), z zastosowaniem odpowiedniej warstwy ochronnej lub rozdzielającej (żwir od warstwy izolacji wodochronnej lub termicznej),
  • różnego rodzaju bloków betonowych ułożonych również na warstwie żwiru, przy zastosowaniu odpowiedniej warstwy ochronnej lub rozdzielającej (j.w.),
  • bloków betonowych o wymiarach ok. 2,5 x 2,5 m i grubości ok. 10 cm, ułożonych na podkładzie z zaprawy cementowej i warstwie rozdzielającej lub ochronnej,
  • gazonów z zielenią lub ogólnie ziemi roślinnej z nasadzeniami (wraz z odpowiednimi warstwami drenażowymi i ochronnymi).

W okolicach krawędzi oraz narożników dachu luźno ułożone materiały mogą być zdmuchiwane przez wiatr lub wyrzucane przez ptaki. Dlatego zaleca się tam stosowanie wykończenia z płytek betonowych (lub zastosowanie odpowiednich siatek ochronnych).

Przyklejanie izolacji do podłoża

Izolację wodochronną można przykleić do podłoża betonowego lub izolacji termicznej. Podłoże powinno być odpowiednio przygotowane oraz charakteryzować się odpowiednią wytrzymałością. Należy również rozważyć konieczność zastosowania odpowiednich środków gruntujących (por. p. 5.1. oraz 6.1.Wytyczne DAFA).

Jeśli jako izolacja wodochronna stosowane są papy bitumiczne, warstwa podkładowa może być przyklejona do podłoża wykonanego z perforowanej papy bitumicznej zbrojonej włóknem szklanym albo przyklejona punktowo lub liniowo z zachowaniem warunku min. 10% przyklejonej do podłoża powierzchni. Jeżeli używany jest inna sposób klejenia (np. punktowe), klej należy zaaplikować w min. 4 punktach na każdy metr kwadratowy powierzchni.

Podłoże, do którego będzie przyklejana warstwa izolacji wodochronnej, powinno charakteryzować się odpowiednią wytrzymałością, zapewniającą przeniesienie sił odrywających bez zniszczenia izolacji. W przypadku, gdy warstwa izolacji wodochronnej jest układana i przyklejana do warstwy izolacji termicznej, klej zastosowany do mocowania izolacji termicznej do podłoża również powinien mieć odpowiednią wytrzymałość na rozciąganie w celu przeniesienia sił odrywających od wiatru. Jeśli izolacja jest układana na płytach z wełny mineralnej, należy ją całkowicie przykleić w strefach narożnych oraz wzdłuż krawędzi dachu.

Gdy podłoże nie zapewnia odpowiedniej nośności na rozciąganie ze względu na siły odrywające, może okazać się konieczne zastosowanie dodatkowego mocowania mechanicznego warstw izolacyjnych do podłoża. Do przyklejania materiałów do regulacji ciśnienia pary wodnej lub materiałów izolacyjnych bezpośrednio na stalowe blachy trapezowe stosuje się kleje do klejenia na zimno. Klej nanosi się na górne półki stalowych blach trapezowych zgodnie z instrukcjami producenta dotyczącymi układania materiału. W przypadku obciążenia podczas montażu poszczególne arkusze blachy mogą zostać tymczasowo zdeformowane. Ich kontakt z klejem może nastąpić dopiero po odciążeniu (efekt późniejszego zwiększenia mocy klejenia). Z tego powodu gorące masy bitumiczne można stosować jedynie warunkowo.

Warstwa paroizolacji zapewnia lepsze zabezpieczenie pokrycia dachowego przed ewentualną kondensacją w przypadku przyklejanych warstw izolacyjnych. W okolicy krawędzi dachów niezbędne jest zastosowanie dodatkowego mechanicznego mocowania warstw izolacyjnych do podłoża.

Mechaniczne mocowanie membrany

Mocowanie mechaniczne jest polecane zwłaszcza w przypadku podłoży wykonanych z blach. Wykorzystuje się odpowiednie listwy montażowe lub punktowe łączniki mocujące. Liczba niezbędnych łączników (na jednostkę powierzchni) zależy od ich rodzaju, wartości sił odrywających oraz sposobu instalacji. Wszystkie te elementy powinny być zaplanowane już na etapie projektu i ujęte w dokumentacji przetargowej.

Układ łączników mechanicznych musi być odpowiednio dobrany do strefy dachu. W niektórych przypadkach, na przykład w strefie wewnętrznej dachu, może się okazać konieczne przyjęcie oddziaływań łączników jako obciążeń skupionych. Jako regułę przyjmuje się, iż łączniki mocujące izolację wodochronną do podłoża (np. blaszanego) równocześnie stanowią stabilizację warstwy izolacji termicznej oraz paroizolacji. Jednak w miejscach, takich jak np. wewnętrzne powierzchnie pokrycia dachowego, może pojawić się konieczność oddzielnego zamocowania płyt izolacji termicznej, również za pomocą mocowania mechanicznego lub klejenia.

Łączniki mechaniczne stosowane punktowo są z reguły osadzane w obrębie zakładów poszczególnych arkuszy izolacji wodochronnej. Tam, gdzie jest to niezbędne, stosowane jest mocowanie mechaniczne za pomocą listew dociskowych (po zamocowaniu listwy są pokrywane pasami izolacji wodochronnej). Montaż łączników oraz ewentualnie ich rozkład powinny być wykonywane zgodnie z zaleceniami producenta.

W przypadku mechanicznego mocowania izolacji wodochronnej, warstwa podkładowa izolacji powinna charakteryzować się wysoką wytrzymałością na rozrywanie, zaś warstwa wierzchnia – wysoką wytrzymałością na obciążenia punktowe oraz uderzenia. Mechanicznie mocowane papy bitumiczne mogą stanowić pierwszą warstwę izolacji wodochronnej tylko wówczas, gdy elementy mocujące znajdują się wewnątrz zakładu i schowane są poza obszarem szwu.

Rozstaw łączników mechanicznych na podłożu z blachy trapezowej nie powinien być mniejszy niż 20 cm po długości tej samej górnej półki.

Jeśli termoizolacja dachu wykonana jest z miękkiej wełny mineralnej, zaleca się zastosowanie takich łączników, które pozwolą na późniejsze bezpieczne przemieszczanie się po dachu osób wykonujących czynności serwisowe.

Jeżeli łączniki mechaniczne zostały zastosowane na stropach wykonanych z blach, wówczas – podczas niskich temperatur zewnętrznych i wysokiej wilgotności wewnątrz pomieszczeń pod dachem – lokalnie, w bezpośrednim sąsiedztwie łączników, może zachodzić zjawisko kondensacji pary wodnej (spowodowane wysoką przewodnością termiczną metalowych trzonów łączników).

Przydatność systemów mocowań musi być potwierdzona przez producenta atestem wystawionym przez uznaną instytucję sprawdzającą lub certyfikatem ETA (Europejskiej Aprobaty Technicznej).

Należy zwrócić uwagę na rodzaj mocowania (punktowe czy liniowe), wytrzymałość eksploatacyjną z uwzględnieniem wymogów montażu (np. grubość blachy, rodzaj łączników dachowych, zabezpieczenie przed odkręceniem przy obciążeniach dynamicznych, rozciąganiu ukośnym i pionowym, odpowiednia nośność (w kN), która musi być podana przez producenta), zabezpieczenie przed przeciągnięciem łącznika dachowego przy obciążeniach skupionych w okolicy punktu mocującego, odporność na korozję.


Na deskowaniu z drewna i z materiałów drewnopochodnych izolację wodochronną mocuje się gwoździami odpornymi na korozję, np. ocynkowanymi z dużym łbem. Jako pierwszą warstwę należy stosować papę o wysokiej wytrzymałości mechanicznej. Z kolei w gazobetonie izolację mocuje się za pomocą łączników dachowych przeznaczonych specjalnie do gazobetonu (np. dyble do mocowania w gazobetonie).

Mocowanie na krawędziach dachu

Na krawędziach dachów oraz w rejonie otworów w dachach powinny być instalowane odpowiednie płyty krawędziowe lub elementy drewniane (których celem jest wzmocnienie krawędzi oraz jej trwałe ukształtowanie). Sposób montażu powinien zostać określony w projekcie i precyzyjnie wyspecyfikowany.

Montaż elementów krawędziowych musi umożliwiać absorpcję oddziaływań poziomych i pionowych. Jeśli elementy są mocowane na podkładzie z warstwy izolacji termicznej, może dochodzić do zginania przytwierdzających je łączników. W związku z tym zalecane jest zastosowanie albo większej liczby łączników (na jednostkę długości takiego elementu), albo łączników o większej średnicy (i sztywności).

 - Dachy płaskie z izolacją wodochronną<br />
- instrukcje techniczne dotyczące wykonania izolacji przeciwwodnych
Fot. Izolmat

Zabezpieczenie pokrycia i powierzchni użytkowych

Celem zastosowania warstw ochronnych (lub nawierzchniowych) jest m.in. zmniejszenie wartości wahań temperatury (np. w cyklu dziennym) oraz, w zależności od składu, ochrona przed uszkodzeniami mechanicznymi, bezpośrednim oddziaływaniem promieniowania ultrafioletowego, a także wydłużenie okresu zachowania przez izolację wodochronną odpowiednich parametrów użytkowych.

Warstwy ochronne dzieli się na warstwy lekkie oraz ciężkie. Ciężkie zabezpieczenie pokrycia działa wyrównująco przy wahaniach temperatury, a także chroni przed przenoszeniem ognia drogą powietrzną, promieniującym ciepłem i promieniami UV. Wzmacnia też ochronę przed mechanicznym obciążeniem i powstawaniem narostów przy osadzaniu się minerałów. Służy ponadto, przy luźno położonej izolacji wodochronnej, jako ochrona przed siłami wiatrowymi.

Obciążenia wynikające z zastosowania tej warstwy należy uwzględnić w obliczeniach statycznych konstrukcji dachu na etapie projektowania.

Należy zapewnić skuteczne odwadnianie warstwy izolacji wodochronnej, zwłaszcza na dachach stanowiących tarasy, za pomocą odpowiednich rozwiązań technicznych (np. właściwych spadków, ułożenia izolacji wodochronnej w kierunku spadku, zapewnienia odpowiednich warstw drenażowych itp.)

Przy ciężkim zabezpieczeniu pokrycia położonym na membranach z tworzyw sztucznych należy uwzględnić wskazówki zawarte w ustępie 6.7.(7) Wytycznych DAFA.

Lekkie warstwy ochronne

Gdy izolacja wodochronna dachu wykonana jest z pap bitumicznych, górną jej warstwę muszą stanowić papy polimerobiumiczne. Elastomerobitumy (SBS) muszą, a plastomerobitumy (APP) mogą zostać pokryte łupkiem, granulatem lub inną odpowiednią powłoką. Możliwe jest zastosowanie na powierzchni izolacji przeciwwodnych farb lub innych podobnych powłok, jednak pod warunkiem kompatybilności materiałów (patrz 4.4 Wytyczne DAFA).

Natomiast nie zaleca się stosowania w funkcji lekkiej warstwy ochronnej piasku połączonego z gorącym bitumem. Warto pamiętać, że warstwy ochronne w jasnych kolorach odbijają promieniowanie słoneczne, a tym samym redukują nagrzewanie się warstw pokrycia dachowego.

Ciężkie warstwy ochronne

Warstwa żwirowa

Powinna mieć min. 5 cm grubości, a do jej wykonania należy stosować żwir o uziarnieniu 1,6/3,2 cm. Taka warstwa zawiera zarówno ziarna drobne, jak i i grubsze; w jej skład może też wchodzić materiał, który nie jest odporny na działanie mrozu. Jednak spękane lub pokruszone ziarna żwiru nie mogą być postrzegane jako wada warstwy żwiru; ich obecność nie wpływa też w żaden sposób na właściwości ochronne warstwy ani na jej funkcję jako warstwy balastującej.

W przypadku, gdy warstwa pełni też funkcję balansującą, jej grubość (i ciężar na jednostkę powierzchni) powinna być tak dobrana, aby zrównoważyć oddziaływanie sił odrywających wiatru.

Nawierzchnie dachowe przeznaczone do ruchu pieszego

Wykonuje się je się np. z płyt chodnikowych albo płyt fasadowych na żwirze lub łupku o grubości średnio 3 cm. Na izolacjach wodochronnych z pasm bitumicznych można, a na izolacjach z pasm tworzyw sztucznych trzeba położyć warstwę ochronną. Nawierzchnia tarasów powinna mieć nachylenie min. 1% (~0,5°). Jeśli podłoże jest stabilne, można wykorzystać regulowane podstawki dystansowe do wypoziomowania warstwy nawierzchniowej. Pod spodem zalecane są warstwy ochronne.

Roślinność dachowa

Na dachach, które przewidziane są do pokrycia zielenią, niezbędne jest zastosowanie odpowiedniej warstwy izolacji wodochronnej, charakteryzującej się wysoką jakością i wytrzymałością na uszkodzenia mechaniczne. Układ warstw dachowych (warstwa paroizolacji, izolacja termiczna, izolacja wodochronna) powinien być tak dobrany oraz wykonany, aby w przypadku przecieku nie była możliwa ewentualna penetracja wody.

Alternatywą jest takie zaprojektowanie i wykonanie dachu, by lokalizacja miejsca ewentualnego przecieku nie nastręczała większych trudności. Można to osiągnąć poprzez pełne przyklejenie warstw izolacyjnych do podłoża albo wykonując odpowiednio wydzielone strefy dachu (które nie będą przepuszczały wody w przypadku przecieku do strefy sąsiedniej).

Powierzchnie, które są projektowane jako nieprzepuszczalne, powinny mieć odpowiedni spadek umożliwiający odpływ wody. Jeśli natomiast planuje się intensywne zazielenienie powierzchni dachu roślinnością akumulującą znaczne ilości wody, wskazane może być wykonanie dachu bez spadków (por. 5.2. Wytyczne DAFA).

Dachy z zielenią na powierzchni i bez niej mają odmienne właściwości fizyczne oraz konstrukcyjne. Z tego względu, już na etapie projektu należy zaplanować funkcję dachu i tak dobrać materiały izolacyjne, aby mogły zachować swoje właściwości użytkowe w danych warunkach. Dotyczy to zwłaszcza warstwy izolacji wodochronnej, która w przypadku dachu pokrytego zielenią znajduje się cały czas w warunkach wilgotnych.

Izolacja wodochronna powinna być również odpowiednio chroniona na powierzchniach pionowych, na jej wykończeniu (na przykład na ścianach). W tym celu można wykonać np. obmurowanie powierzchni izolacji lub obłożyć ją płytkami betonowymi. W każdym przypadku należy zastosować odpowiednią warstwę ochronno-rozdzielającą. Dach, w strefach wykończenia izolacji wodochronnej na powierzchniach pionowych, powinien być w miarę możliwości pozbawiony roślinności. Można to osiągnąć wykonując odpowiednie opaski ze żwiru lub układając płytki chodnikowe.

Baseny lub oczka wodne na dachach zielonych należy zawsze projektować i izolować przeciwwodnie oddzielnie.


Odpowiedzialność za zaplanowanie i wykonanie warstwy izolacji wodochronnej oraz za zaprojektowanie i realizację nasadzeń muszą być precyzyjnie i wyraźnie podzielone. Zaplanowanie i wykonanie zielonego dachu należy zlecić doświadczonej, specjalistycznej firmie.

Przed przystąpieniem do prac związanych z założeniem zieleni na dachu, należy bezwzględnie sprawdzić stan techniczny oraz szczelność warstwy izolacji wodochronnej.

W przypadku dachów zielonych ważny jest podział zieleni na intensywną oraz ekstensywną. Ma to znaczenie zwłaszcza dla doboru grubości warstw wegetacyjnych. Roślinność ekstensywna wymaga relatywnie cienkiej warstwy glebowej – dotyczy to roślin, których ostateczna wysokość nie przekracza 15 cm. Ten typ zieleni jest alternatywa w stosunku do warstwy żwiru jako warstwy balastowej lub warstwy ochronnej.

Roślinność intensywna wymaga grubszej warstwy ziemi oraz jej ciągłej pielęgnacji. Ponadto, ciężar roślin, które są planowane na powierzchni dachu, powinien być uwzględniony w obliczeniach wytrzymałościowych dachu, a także, ewentualnie, w obliczeniach dotyczących sił odrywających.

W przypadku występowania pojedynczych drzew lub innych roślin o takim charakterze, konieczne jest uwzględnienie ich lokalizacji i możliwości oddziaływania ich ciężaru na konstrukcję pod wpływem wiatru itp.

Dachy z zielenią intensywną lub ekstensywną z reguły składają się z następujących warstw (porządek występowania i ułożenia warstw ochronnych może nieco się różnić od przedstawionego w zależności od zastosowanego systemu dachowego): ochronnej ponad warstwą izolacji wodochronnej (przeciw uszkodzeniom mechanicznym); ochronnej przeciw korzeniom; drenażowej; filtrującej i wegetacyjnej (ziemia roślinna). Jako warstwy chroniące przed uszkodzeniem mechanicznym mogą służyć materiały odporne na działanie mechaniczne, np. maty lub włókniny ochronne. Przy betonowych posadzkach bezspoinowych istnieje ryzyko wymywania wapnia, co znów może doprowadzić do odkładania się wodorotlenku wapnia we wpustach i rurach odpływowych.

Warstwy zabezpieczające przed przebijaniem przez korzenie mogą składać się z membran z tworzyw sztucznych, płacht lub pap bitumicznych z wkładkami z taśm metalowych. Funkcję tę mogą spełniać warstwy izolacji albo oddzielna warstwa przeznaczona do tego celu. Należy przy tym uważać, żeby korzenie na połaciach oraz w strefach połączenia ze ścianami i przy elementach przenikających dach, nie miały możliwości jej omijania.

Warstwy drenażowe można wykonać stosując np. żwir, keramzyt (lub inny podobny rodzaj lekkiego kruszywa), płyty drenażowe, płyty lub folie kubełkowe perforowane, magazynujące wodę, maty plecione z tworzyw sztucznych.

Jako warstwy filtracyjne stosuje się stabilne, filtracyjnie i hydraulicznie skuteczne włókna filtrujące. Włókniny te układa się z zakładami. Nie mogą one w żadnym miejscu mieć kontaktu z wodą stojącą. Warstwy filtracyjne z materiałów sypkich nie nadają się do użycia przy zieleni dachowej.

Warstwa wegetacyjna jest głównym elementem, mającym wpływ na zdolność i możliwości gromadzenia wody w konstrukcji dachu zielonego. Nie powinna ona jednak mieć stałego kontaktu z wodą stojącą. Jej grubość zależy od rodzaju zieleni dachowej. Rozróżnia się trzy możliwe warstwy wegetacyjne:

  • ulepszony poziom próchniczy wykonany np. z miejscowego humusu,
  • specjalne dachowe podłoża ogrodnicze,
  • maty wegetacyjne.

Oprac. – skrócony wypis z „Wytycznych do projektowania i wykonywania dachów z izolacją wodochronną – wytyczne dachów płaskich – DAFA DP 2.01”, red. Ryszard Klatt.

WARSTWY – DACHY i ŚCIANY 1/2012

Pełna publikacja dostępna na www.dafa.com.pl

 
 
do góry



Nasze portale



Partnerzy

  Kontakt